Bu hayatta; seçtiklerimiz, tercihlerimiz ile birer hayata sahibiz. “Ne yersen osun” derler ya; işte bunun, hayatımızın tüm alanında geçerli olduğunu aklımın yettiğince sizlere hatırlatmak için buradayım. Çünkü ne olduğumuzun, ne olmamız gerektiğinin önemini hep beraber unuttuk.   Ömr-ü hayatımız boyunca varoluşumuzu şekillendiren bir çok unsur mevcuttur ve bu unsurlardan biri de sanattır. Sanatın her dalı; bakış açımızı, farklı düşünmemizi, hayal gücümüzü değiştirebilecek bir güce sahip olduğunu tıpkı diğer unsurların bizi etkilediği gibi etkilediğini söylememe gerek yoktur herhalde? Ancak burada “bize kalmış” tarafı var. Ne dinlediğimiz, ne izlediğimiz, bizi şekillendiren, idol seçtiklerimiz “bize kalmış”… Bu “bize kalmış”lar, günlük yaşamlarımızı daha yataktan kalkar kalkmaz etkilemektedir. Mesela; kalp atışlarımız, dinlediğiniz müziklerin ritmini taklit eder. Öfke, nefret içerikli şarkılar; tabir-i caizse “vurdulu-kırdılı” filmler, salya-sümük diziler günlük hayatımızda ve sosyal çevremize nasıl davranacağımız ile ilgili bizi, farkında olmadan yönlendirir.   Biraz da bizi temsil ettiğini, yansıttığını düşündüğümüz basmakalıp üretimler bir çeşit ticari kaygı oluşturduğu için bize dayatılır ve bizler bunun farkına bile varmadan, takipçisi ve taklitçisi oluruz. Anladığınız üzere, bizleri insani duygularımızdan alıkoyar, değiştirir. Hatta geleceğimizi bile şekillendirir. İspanyol şair Gabriel Celaya’nın dediği gibi; “El arte es un arma cargada de futuro”  (Sanat; içinde geleceği barındıran bir silahtır) Bu silahı kullanmak tamamıyla bizim elimizde. Fakat günümüz toplumunda bizlere dayatılan icraata sanat; dayatmaya, ticari kaygısı ve ünü için çanak tutan icraatçıya da “sanatçı” denilmektedir ve maalesef yine günümüz toplumunda sanat adına yapıldığı iddia edilen “temcit pilavı” , “kopyala-yapıştır” üretimler bizleri maalesef başkalaştırır, birbirimizden kopartır, ruh halimizi zedeler hatta zedelemeye devam etmektedir. Naçizane fikrim; bu hususta biraz kelleleri koyup ciddi düşünmektir. Bunu dayatanları ve dayatmaya yenik düşen bizleri eleştirmek gerekir çünkü şahsım; bu sallantılı gidişatın sonunu iyi görmemektedir…   Sanat nedir, Sanatçı kime denir bunlar saatlerce konuşulacak, sayfalarca yazılacak tanımlara sahip olduğunun kanısındayım. “İstisnalar kaideyi bozmaz” diyerek, şu an yapılan bir çok üretimin sanat ile uzaktan yakından alakası olmadığını rahatlıkla söyleyebilirim. Zaten artık sanatçı tanımı yerini “ünlü” ye bıraktı. Yozlaşmış ve buna zorlanmış toplumlarda nasıl ünlü olduğunun bir ehemmiyeti yok. Günümüz örneklerine sosyal mecralardan, televizyonlardan ulaşmamız zaten mümkün. Bunu düzeltmek, sanatı ve bizi, toplumu sanatta temsil edenleri yönlendirmek ancak biz sanatı tüketenlerce mümkün. Bilinçli olmamız, çeşitliliğimizi arttırmamız çevremizi ve hatta dünyayı farklı yorumlamamız için, farklılıklar edinmemiz gerekir. Özetle; bu Pazar evinizi farklı kültürlere, fikirlere açın.    Mesela bir Mevlâna okuyun,  Bir Vivaldi dinleyin… Gerçek sanatın en başta ruhta gizli olduğunu anlayacaksınız.